Onlangs zei iemand tegen mij dat ze het zo mooi vond dat ik mijn hart volg en nieuwe dingen uitprobeer in het leven. Ze gaf aan dit zelf niet te durven. Ik had met haar te doen en stelde me al voor dat ze aan het einde van haar leven zou terugkijken en spijt zou hebben dat ze bepaalde keuzes niet gemaakt had. Ik zei haar dat ze dat ook haar hart kan volgen en nieuwe dingen kan uitproberen, dat het nooit te laat is!
Ik ben ervan overtuigd dat dit is waar het leven voor bedoeld is. Het leven is er om te ontdekken en te ervaren. Zowel de mooie als moeilijke fasen. En zo onze grenzen te verleggen, onze mogelijkheden uit te breiden. Waardoor we groeien en genieten van ons leven. Om uiteindelijk, als ons leven erop zit, voeding, inspiratie en kennis achter te laten voor de mensen die na ons komen. Zo is het in de natuur ook: een zaadje ontkiemt, een plant groeit, bloeit om uiteindelijk te sterven en als compost te dienen voor de planten en bloemen die volgen.
Als we niets uitproberen, blijft het leven zoals het is. En in mijn optiek kan het leven nog veel liefdevoller, eerlijker en groener worden dan het nu is. En als wij niet ontdekken hoe, wie dan wel? Als wij ons laten tegenhouden door angst en onzekerheid, durven onze kinderen het dan wel?
Als je gaat denken wat er allemaal mis kan gaan, schiet je in je hoofd. Dan word je bang, worden jouw ruimte en beweging klein. Ik bedenk liever wat ik misloop als ik het niet doe! Dat geeft moed en ruimte om een poging te wagen. En daarmee het leven te leven!